ใช้เป็นสารกลางสำคัญในการสังเคราะห์ตัวยับยั้งตัวรับแองไอโอเตนซิน II (ARBs) โดยเฉพาะในการผลิตยาลดความดันโลหิต เช่น valsartan และอนุพันธ์ที่เกี่ยวข้อง โครงสร้างของมันช่วยให้เกิดปฏิกิริยาการจับคู่ที่สร้างโมเลกุลที่มีฤทธิ์ทางชีวภาพมุ่งเป้าไปยังระบบเรนิน-แองไอโอเตนซิน ใช้กันอย่างแพร่หลายในการวิจัยและพัฒนายาเพื่อปรับปรุงยาความเสี่ยงที่มีเสถียรภาพทางเมแทบอลิซึมที่ดีขึ้นและความสัมพันธ์กับตัวรับที่ดีขึ้น นอกจากนี้ยังใช้ในการเตรียม bioisosteres ที่มีฐานเททราโซลเพื่อแทนที่กลุ่มกรดคาร์บอกซิลิกในการออกแบบยา เพิ่ม lipophilicity และ bioavailability ทางปาก