ลาโดสติจิลถูกศึกษาหลักสำหรับศักยภาพในการรักษาโรคระบบประสาทเสื่อม เช่น โรคอัลไซเมอร์และโรคพาร์กินสัน มีคุณสมบัติปกป้องเซลล์ประสาท ต้านการอักเสบ และต้านอนุมูลอิสระ ทำให้เหมาะสำหรับการกำหนดเป้าหมายหลายเส้นทางที่เกี่ยวข้องกับการเสื่อมของสมอง สารนี้ช่วยเสริมการทำงานของไมโตคอนเดรียและลดความเครียดจากออกซิเดชันในเนื้อเยื่อประสาท ซึ่งช่วยชะลอการเสื่อมถอยทางความรู้ความเข้าใจ นอกจากนี้ยังปรับเปลี่ยนเอนไซม์หลักที่เกี่ยวข้องกับการควบคุมสารสื่อประสาท สนับสนุนการสื่อสารของเซลล์ประสาทที่ดีขึ้น เนื่องจากสามารถข้ามเกราะป้องกันเลือด-สมองได้อย่างมีประสิทธิภาพ ลาโดสติจิลจึงเป็นผู้สมัครที่มีแนวโน้มสำหรับการบำบัดที่ปรับเปลี่ยนโรคในความบกพร่องทางความรู้ความเข้าใจที่เกี่ยวข้องกับอายุ การวิจัยยังสำรวจบทบาทของมันในโรคซึมเศร้าและความผิดปกติทางอารมณ์อื่นๆ โดยซึ่งการออกฤทธิ์คู่บนระบบโมโนเอมีนออกซิเดสและโคลีนเอสเทอเรสอาจให้ประโยชน์แบบการทำงานร่วมกัน