ใช้ในงานวิจัยด้านชีววิทยาภูมิคุ้มกันเพื่อศึกษาบทบาทของไซโตไคน์อินเตอร์เฟอรอนแกมมา (IFN-γ) โดยเฉพาะในการควบคุมการตอบสนองของระบบภูมิคุ้มกันในโรคเรื้อรัง เช่น โรคข้ออักเสบรูมาตอยด์ โรคโครห์น และโรคเบาจุดขาว ช่วยปิดกั้นการทำงานของ IFN-γ ในการทดลองเพื่อประเมินผลกระทบต่อการอักเสบและการทำลายเนื้อเยื่อ นิยมใช้ในโมเดลสัตว์ทดลองและระบบเพาะเลี้ยงเซลล์เพื่อค้นหาแนวทางรักษาใหม่ๆ ที่เกี่ยวข้องกับภาวะภูมิคุ้มกันผิดปกติ