ใช้ในงานวิจัยทางชีววิทยาและเภสัชวิทยาเพื่อศึกษาเกี่ยวกับระบบโดพามีน โดยเฉพาะการยับยั้งการดูดซึมกลับของโดพามีนในสมอง ทำให้ระดับโดพามีนในซินแนปส์สูงขึ้น จึงถูกนำมาใช้เป็นเครื่องมือในการศึกษาโรคที่เกี่ยวข้องกับระบบประสาท เช่น โรคพาร์กินสัน โรคสมาธิสั้น และความผิดปกติของการเสพติด มักใช้ในห้องปฏิบัติการกับสัตว์ทดลองเพื่อวิเคราะห์การทำงานของตัวรับโดพามีนและการส่งสัญญาณประสาท