สารนี้มีการใช้หลักในงานวิจัยด้านชีวเคมีและเภสัชกรรม โดยเฉพาะในการสังเคราะห์อินทรีย์เป็นส่วนประกอบพื้นฐานสำหรับสารโพลีฟีนอลซับซ้อน และในการศึกษาคุณสมบัติต้านอนุมูลอิสระเนื่องจากโครงสร้างที่คล้ายสารต้านอนุมูลอิสระจากธรรมชาติ เช่น เคอร์คูมิน พบว่าสารนี้สามารถยับยั้งการทำงานของเอนไซม์ที่เกี่ยวข้องกับการอักเสบ เช่น ไซโคลออกซิเจเนส (COX) และลิโพออกซิเจเนส (LOX) ซึ่งช่วยสนับสนุนศักยภาพในการพัฒนาเป็นสารออกฤทธิ์สำหรับยารักษาโรคเรื้อรังที่เกี่ยวข้องกับการอักเสบ เช่น โรคข้ออักเสบ หรือโรคทางระบบประสาทที่มีการอักเสบแทรกซ้อน รวมถึงฤทธิ์ต้านมะเร็งโดยยับยั้งการเจริญเติบโตของเซลล์มะเร็งบางชนิด เช่น เซลล์มะเร็งเต้านมและมะเร็งลำไส้ใหญ่ ผ่านกลไกการเหนี่ยวนำการตายของเซลล์แบบแอพอพโทซิส (apoptosis) และการยับยั้งการแบ่งตัวของเซลล์

นอกจากนี้ยังถูกใช้เป็นแบบจำลองในการศึกษาอนุพันธ์สติลบีนสำหรับกิจกรรมทางชีวภาพ รวมถึงฤทธิ์ต้านการอักเสบและป้องกันระบบประสาท มีการวิจัยในด้านโฟโตเคมีเนื่องจากระบบคู่ไอโซเมอร์คอนจูเกตและคุณสมบัติการดูดซึม UV และนำไปพัฒนาโพรบเรืองแสงและเซ็นเซอร์ เนื่องจากโครงสร้างที่คล้ายกับสารสกัดจากธรรมชาติ สารนี้จึงถูกพิจารณาเป็นแบบจำลองในการออกแบบสารอนุพันธ์ที่มีเสถียรภาพและดูดซึมได้ดีขึ้นในร่างกาย จึงมีศักยภาพสูงในการนำไปใช้พัฒนายาใหม่ในอนาคต