ใช้ในงานวิจัยด้านเภสัชกรรมเป็นสารตั้งต้นในการสังเคราะห์สารประกอบที่มีฤทธิ์ต้านการอักเสบและต้านจุลชีพ โดยเฉพาะสารที่ออกฤทธิ์ผ่านกลไกการยับยั้งเอนไซม์ที่เกี่ยวข้องกับการอักเสบ เช่น ไซโคลออกซิเจเนส (COX) และโลโพซิเจเนส (LOX) นอกจากนี้ยังถูกศึกษาในฐานะสารนำร่อง (lead compound) สำหรับพัฒนายาในกลุ่มต้านเบาหวาน เนื่องจากโครงสร้างมีความคล้ายคลึงกับสารที่ออกฤทธิ์ที่ตัวรับ PPAR-γ ซึ่งเกี่ยวข้องกับการควบคุมการเผาผลาญน้ำตาลในเลือด ยังมีการประยุกต์ใช้ในงานวัสดุชีวภาพเพื่อปรับปรุงคุณสมบัติของโพลิเมอร์ให้มีความสามารถในการยึดติดกับเนื้อเยื่อชีวภาพได้ดีขึ้น