สารประกอบนี้ถูกนำมาใช้หลักในการสังเคราะห์อินทรีย์ โดยทำหน้าที่เป็นสารกลางสำคัญในการพัฒนาโมเลกุลที่ซับซ้อนมากขึ้น โครงสร้างของมันซึ่งมีทั้งวงแหวนไพรีดีนและไทอะซอล ทำให้มีคุณค่าอย่างยิ่งในการสังเคราะห์สารประกอบเฮเทอโรไซคลิก ซึ่งมักถูกสำรวจเพื่อศักยภาพทางเภสัชวิทยา นักวิจัยใช้สารนี้บ่อยครั้งในการสร้างยารุ่นใหม่ โดยเฉพาะในการพัฒนาสารประกอบที่เล็งเป้าไปยังโรคทางระบบประสาทและโรคติดเชื้อ นอกจากนี้ กลุ่มฟังก์ชันอัลดีไฮด์ของมันช่วยให้สามารถดัดแปลงทางเคมีเพิ่มเติมได้ ส่งผลให้เกิด Schiff bases, hydrazones และอนุพันธ์อื่นๆ ที่แสดงคุณสมบัติทางชีวภาพที่หลากหลาย นอกเหนือจากการประยุกต์ใช้ทางเภสัชกรรมแล้ว ยังมีการศึกษาวิจัยในด้านวิทยาศาสตร์วัสดุสำหรับการออกแบบเซมิคอนดักเตอร์อินทรีย์และวัสดุที่ปล่อยแสง เนื่องจากระบบคอนจูเกตและธรรมชาติที่อุดมด้วยอิเล็กตรอน