โดอร์โซมอร์ฟินถูกใช้อย่างแพร่หลายในการวิจัยทางชีวการแพทย์ในฐานะตัวยับยั้งแบบเลือกสรรของเส้นทางการส่งสัญญาณ BMP (bone morphogenetic protein) มีคุณค่าอย่างยิ่งในการศึกษาที่มุ่งเน้นการทำความเข้าใจการแยกตัวของเซลล์ โดยเฉพาะในบริบทของการก่อตัวของกระดูกและกระดูกอ่อน นักวิจัยใช้มันเพื่อตรวจสอบบทบาทของการส่งสัญญาณ BMP ในโรคต่างๆ รวมถึงพังผืดและมะเร็ง นอกจากนี้ ยังใช้ในการวิจัยเซลล์ต้นกำเนิดเพื่อควบคุมการแยกตัวของเซลล์ต้นกำเนิดพลูริโพเทนต์ไปสู่สายเซลล์เฉพาะ โดอร์โซมอร์ฟินยังพบการประยุกต์ใช้ในการศึกษาการเผาผลาญ ที่ซึ่งใช้เพื่อสำรวจผลกระทบต่อกิจกรรมของโปรตีน kinase ที่ถูกกระตุ้นโดย AMP (AMPK) ซึ่งสำคัญสำหรับการรักษาสมดุลพลังงาน ความสามารถในการปรับเปลี่ยนเส้นทางเหล่านี้ทำให้เป็นเครื่องมือหลักในการค้นพบยาและการวิจัยชีววิทยาการพัฒนา