สารนี้ซึ่งเป็นอนุพันธ์ของเอสตราไดออลที่มีสารย่อย 9-โบรโมนอนิล ที่ตำแหน่ง 7α ถูกนำมาใช้เป็นหลักในการวิจัยเพื่อศึกษาการโต้ตอบของตัวรับเอสโตรเจนและผลกระทบทางชีวภาพ โดยใช้ประโยชน์จากโซ่แอลคิลโบรมีนที่ทำปฏิกิริยาได้สำหรับการติดฉลากความสัมพันธ์และการปรับเปลี่ยนแบบโคเวเลนต์ของตัวรับ มักถูกนำมาใช้ในการพัฒนายาใหม่ที่มุ่งเป้าไปยังภาวะที่ขึ้นกับฮอร์โมน เช่น มะเร็งที่ไวต่อเอสโตรเจนหรือโรคระบบต่อมไร้ท่อ โครงสร้างของมันช่วยให้ทำหน้าที่เป็นลิกานด์เฉพาะสำหรับตัวรับสเตียรอยด์ ทำให้มีคุณค่าในการทดสอบทางชีวเคมี การศึกษาการจับกับตัวรับ และการตรวจสอบพลวัตของตัวรับ นอกจากนี้ยังทำหน้าที่เป็นสารตั้งต้นหรือสารกลางในการสังเคราะห์อนุพันธ์สเตียรอยด์ที่ซับซ้อนมากขึ้น สนับสนุนการสำรวจความสัมพันธ์โครงสร้าง-กิจกรรมในการออกแบบยา