สารเคมีนี้ถูกนำมาใช้หลักๆ ในสาขาเคมียารักษาโรคและการวิจัยเภสัชกรรม โดยทำหน้าที่เป็นสารกลางสำคัญในการสังเคราะห์สารประกอบที่มีกิจกรรมทางชีวภาพต่างๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งสารที่มุ่งเป้าไปที่โรคทางระบบประสาทและโรคทางจิตเวช โครงสร้างของมันมักถูกสำรวจในการพัฒนายาที่ปรับเปลี่ยนระบบสารสื่อประสาท เช่น ตัวรับเซโรโทนินและโดพามีน ทำให้มีคุณค่าในการสร้างการรักษาที่มีศักยภาพสำหรับภาวะเช่น ภาวะซึมเศร้า ความวิตกกังวล และโรคจิตเภท นอกจากนี้ โครงสร้างสไปโรไซคลิกของมันยังน่าสนใจในการออกแบบตัวแทนบำบัดใหม่เนื่องจากความสามารถในการเพิ่มความเสถียรของโมเลกุลและความสัมพันธ์ในการจับติด นักวิจัยยังศึกษาคู่โครงสร้างอนุพันธ์ของมันสำหรับศักยภาพในฐานะตัวยับยั้งเอนไซม์ ซึ่งอาจนำไปสู่ความก้าวหน้าในการรักษาโรคเมแทบอลิซึมและโรคอักเสบ