สารเคมีนี้ใช้หลักๆ ในสาขาวิทยาศาสตร์วัสดุ โดยเฉพาะในการปรับเปลี่ยนพื้นผิวและการพัฒนาการเคลือบผิวที่มีฟังก์ชัน พื้นที่โครงสร้างที่ไม่เหมือนใคร ซึ่งมีทั้งกลุ่มกรดคาร์บอกซิลิกและกลุ่มซิลิล ทำให้สามารถทำหน้าที่เป็นตัวเชื่อมสองฟังก์ชัน (bifunctional linker) ช่วยให้สามารถติดโมเลกุลอินทรีย์กับพื้นผิวอนินทรีย์ เช่น แก้ว ซิลิคอน หรือโลหะ คุณสมบัตินี้ทำให้มีคุณค่าในการสร้างวัสดุไฮบริดที่มีคุณสมบัติเฉพาะสำหรับการใช้งานในเซ็นเซอร์ อุปกรณ์ชีวการแพทย์ และนาโนเทคโนโลยี

นอกจากนี้ ยังใช้ในการสังเคราะห์โพลิเมอร์และเรซินที่ขึ้นอยู่กับซิลิโคน โดยช่วยเพิ่มการยึดเกาะและความเข้ากันได้ระหว่างส่วนประกอบอินทรีย์และอนินทรีย์ ความสามารถในการสร้างพันธะที่เสถียรกับพื้นผิวต่างๆ ยังทำให้มีประโยชน์ในการป้องกันพื้นผิว (surface passivation) ซึ่งช่วยปรับปรุงความทนทานและประสิทธิภาพของการเคลือบในสภาพแวดล้อมที่รุนแรง ในงานชีวการแพทย์ สามารถใช้ในการทำให้พื้นผิวมีฟังก์ชันสำหรับระบบการส่งยาที่ควบคุมได้ หรือเพื่อปรับปรุงความเข้ากันได้ทางชีวภาพของอุปกรณ์ฝังใน