สารเคมีนี้ถูกใช้อย่างแพร่หลายเป็นสารจับคู่ในกระบวนการผลิตวัสดุคอมโพสิต โดยเฉพาะในการเสริมสร้างการยึดเกาะระหว่างโพลิเมอร์อินทรีย์และพื้นผิวอนินทรีย์ นำไปใช้ในการปรับเปลี่ยนเส้นใยแก้ว ซิลิกา และสารเติมแต่งอื่นๆ เพื่อปรับปรุงความเข้ากันได้กับเรซิน เช่น อีพ็อกซี่หรือโพลีเอสเตอร์ ในพลาสติกเสริมแรง นอกจากนี้ ยังใช้ในการผสมสูตรกาวและยาแนวเพื่อส่งเสริมการยึดเกาะบนพื้นผิวแก้ว โลหะ หรือเซรามิก ในอุตสาหกรรมสารเคลือบ ทำหน้าที่เป็นการปรับปรุงพื้นผิวเพื่อเพิ่มความทนทานและความต้านทานน้ำของสีและสารเคลือบ บทบาทในการเชื่อมข้ามและปรับหน้าที่พื้นผิวทำให้มีคุณค่าต่อการพัฒนาวัสดุขั้นสูงที่มีคุณสมบัติที่ปรับแต่งได้ โดยเฉพาะในอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์และไฟเบอร์ออปติก รวมถึงเป็นสารตั้งต้นสำหรับสารประกอบซิลิโคนในอุตสาหกรรมยางและพลาสติก