ใช้เป็นตัวทำหน้าที่เชื่อมผิว (surface modifier) สำหรับวัสดุเช่น ซิลิกา หรือแก้ว โดยทำให้พื้นผิวมีหมู่ฟอสฟีนที่สามารถจับกับโลหะทรานซิชันได้ จึงเหมาะสำหรับการเตรียมตัวเร่งปฏิกิริยาที่มีโลหะเป็นองค์ประกอบ โดยเฉพาะในกระบวนการไฮโดรซิลิเลชัน (hydrosilylation) หรือปฏิกิริยาการเติมตัวของซิลิคอนไฮไดรด์ลงในพันธะคู่ นิยมใช้ในงานวิจัยและอุตสาหกรรมที่ต้องการตัวเร่งปฏิกิริยาที่สามารถรีไซเคิลได้ เนื่องจากสามารถยึดติดกับพื้นผิวของตัวรองรับได้อย่างมั่นคง ช่วยลดการสูญเสียโลหะมีค่า และเพิ่มประสิทธิภาพในการแยกผลิตภัณฑ์หลังปฏิกิริยา นอกจากนี้ ยังใช้ในการปรับปรุงคุณสมบัติของวัสดุนาโน เช่น การสร้างนาโนพาร์ติเคิลที่มีพื้นผิวหน้าที่เฉพาะเจาะจง เพื่อใช้ในเซนเซอร์หรือระบบส่งยาที่ควบคุมได้