ใช้หลัก ๆ ในงานวิจัยเภสัชกรรมเป็นสารตั้งต้นในการสังเคราะห์สารชีวภาพที่มีฤทธิ์ทางชีวภาพ โครงสร้างของมันสนับสนุนการพัฒนายาที่มุ่งเป้าไปที่ความผิดปกติของระบบประสาทส่วนกลาง เนื่องจากมีความสัมพันธ์กับตัวรับสารสื่อประสาท ใช้กันทั่วไปในการสร้างสารยับยั้งเฉพาะหรือตัวปรับสำหรับเส้นทางเซโรโทนินและโดพามีน ยังถูกสำรวจในการออกแบบยาต้านการอักเสบและต้านจุลินทรีย์ เนื่องจากกลุ่มไนโตรที่ดึงอิเล็กตรอนและวงแหวนอะโรมาติกฟลูออรีน ซึ่งช่วยเพิ่มการซึมผ่านเยื่อหุ้มเซลล์และความเสถียรทางเมแทบอลิซึม ใช้บ่อยในงานศึกษาความสัมพันธ์โครงสร้าง-กิจกรรม (SAR) เพื่อปรับปรุงประสิทธิภาพและความเลือกของสารนำ ยังอยู่ในขั้นตอนการวิจัยและทดลองในห้องปฏิบัติการ ยังไม่มีการใช้ในทางคลินิก