SB 258719 ถูกใช้หลักในการวิจัยเพื่อศึกษาผลกระทบต่อตัวรับเซโรโทนิน โดยเฉพาะชนิดย่อย 5-HT7 โดยทำหน้าที่เป็นตัวยับยั้งแบบเลือกเฉพาะ (selective antagonist) ซึ่งช่วยให้นักวิทยาศาสตร์เข้าใจบทบาทของตัวรับเหล่านี้ในกระบวนการทางสรีรวิทยาและพยาธิสรีรวิทยาต่างๆ สารประกอบนี้มีบทบาทสำคัญในการสำรวจการประยุกต์ใช้ทางบำบัดที่เป็นไปได้ของการปรับเปลี่ยนตัวรับ 5-HT7 โดยเฉพาะในโรคทางระบบประสาทและจิตเวช เช่น ภาวะซึมเศร้า ความวิตกกังวล และโรคสเคิโซเฟรเนีย (schizophrenia) นอกจากนี้ ยังช่วยในการตรวจสอบการมีส่วนร่วมของตัวรับในกฎการนอนหลับแบบ circadian และหน้าที่การรับรู้ (cognitive functions) การใช้ในศึกษาก่อนคลินิก (preclinical studies) มีส่วนช่วยในการพัฒนายาใหม่ที่เล็งเป้าไปที่เส้นทางที่เกี่ยวข้องกับเซโรโทนิน