สารประกอบนี้ถูกนำมาใช้เป็นหลักในการวิจัยและพัฒนายาในด้านเภสัชกรรม โดยเฉพาะอย่างยิ่งในการศึกษาความผิดปกติทางระบบประสาท มันทำหน้าที่เป็นสารกลางสำคัญในการสังเคราะห์สารประกอบที่เล็งเป้าไปยังตัวรับเซโรโทนินและโดพามีน ซึ่งเกี่ยวข้องกับภาวะเช่น ภาวะซึมเศร้า ความวิตกกังวล และโรคพาร์กินสัน คุณสมบัติทางโครงสร้างของมันทำให้มีคุณค่าในการออกแบบโมเลกุลที่มีความเลือกสรรและความแรงที่เพิ่มขึ้นสำหรับ subtype ตัวรับเฉพาะ นอกจากนี้ ยังถูกนำมาใช้ในการพัฒนายา therapeutic ที่มีศักยภาพสำหรับการจัดการความเจ็บปวดและการรักษาการติดยา เนื่องจากการโต้ตอบกับระบบ neurotransmitter นักวิจัยยังสำรวจการใช้มันในการสร้างอนุพันธ์ที่ติดฉลากรังสีสำหรับการศึกษาการถ่ายภาพเพื่อทำความเข้าใจการทำงานของสมองและการกระจายตัวรับให้ดีขึ้น