ใช้ในงานวิจัยด้านชีววิทยาของโรคภูมิคุ้มกันบกพร่องและโรคอัตโนภูมิ โดยเฉพาะในการศึกษาบทบาทของโปรตีน BCMA ที่เกี่ยวข้องกับการอยู่รอดและการทำงานของเซลล์พลาสมา นิยมใช้เป็นเป้าหมายในการพัฒนาแอนติบอดีโมโนโคลนัลหรือวัคซีนสำหรับโรคเมลล์โลมาหลายชนิด เช่น ไมอีลมา (Multiple Myeloma) สามารถใช้ในการประเมินประสิทธิภาพของยารักษาที่ออกแบบมาเพื่อยับยั้งสัญญาณผ่านตัวรับ BCMA รวมถึงใช้เป็นมาตรฐานในการทดสอบ ELISA หรือการวิเคราะห์โปรตีนในระบบชีวภาพ