สารเคมีนี้ถูกนำมาใช้หลักในการพัฒนาวัสดุเซมิคอนดักเตอร์อินทรีย์ โดยเฉพาะในทรานซิสเตอร์สนามเอฟเฟกต์แบบอินทรีย์ (OFETs) และโฟโตโวลตาอิกแบบอินทรีย์ (OPVs) โครงสร้างที่เป็นเอกลักษณ์ของมันช่วยให้เกิดการขนส่งประจุไฟฟ้าที่มีประสิทธิภาพ ทำให้เหมาะสมสำหรับการประยุกต์ใช้ในอิเล็กทรอนิกส์ยืดหยุ่นและเซลล์แสงอาทิตย์ การรวมตัวของบรอโมไทโอฟีนและโซ่แอลคิลช่วยเพิ่มความละลายและความสามารถในการแปรรูป ทำให้สามารถผลิตฟิล์มบางผ่านเทคนิคที่ใช้สารละลาย นอกจากนี้ แกนที่ขาดอิเล็กตรอนยังช่วยยกระดับความเคลื่อนที่ของอิเล็กตรอน ซึ่งเป็นสิ่งสำคัญสำหรับอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ประสิทธิภาพสูง สารเคมีนี้ยังถูกสำรวจในการออกแบบไดโอดเปล่งแสงแบบอินทรีย์ (OLEDs) เนื่องจากความสามารถในการส่งเสริมการถ่ายโอนพลังงานและการปล่อยแสงในสเปกตรัมที่มองเห็นได้ ความหลากหลายและความเสถียรทำให้เป็นผู้สมัครที่น่าจะเป็นไปได้สำหรับวัสดุอิเล็กทรอนิกส์อินทรีย์รุ่นใหม่