ใช้เป็นสารตั้งต้นในการสังเคราะห์สารประกอบประสาน (coordination compounds) โดยเฉพาะในการสร้างโครงสร้างโลหะ-อินทรีย์ (metal-organic frameworks) เนื่องจากหมู่คาร์บอกซิลิกที่อยู่ในตำแหน่งต่าง ๆ สามารถจับกับไอออนโลหะได้หลายจุด ทำให้เกิดโครงสร้างที่มีความเสถียรและมีรูพรุน ซึ่งเหมาะสำหรับการใช้ดูดซับก๊าซหรือการเร่งปฏิกิริยา นอกจากนี้ยังมีการศึกษาในการใช้เป็นลิแกนด์ในสารประกอบเชิงซ้อนสำหรับงานด้านฟอโตเคมีและแม่เหล็ก เนื่องจากสามารถปรับเปลี่ยนคุณสมบัติของโลหะกลางได้ผ่านการประสานที่หลากหลาย ในด้านชีวเคมี สารนี้บางครั้งใช้เป็นแบบจำลองในการศึกษาการจับตัวของสารที่มีโครงสร้างคล้ายพิริดีนกับเอนไซม์หรือโปรตีนที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับการถ่ายโอนอิเล็กตรอน