ใช้ในงานวิจัยทางวิทยาศาสตร์เป็นหลัก โดยเฉพาะในการศึกษาเกี่ยวกับระบบประสาทส่วนกลาง เนื่องจากมีโครงสร้างคล้ายพิเพอราซีนซึ่งสามารถมีผลต่อตัวรับสารสื่อประสาท เช่น ตัวรับเซโรโทนิน (5-HT) และตัวรับโดพามีน จึงมักถูกใช้เป็นสารตั้งต้นหรือสารอ้างอิงในการพัฒนายาที่ออกฤทธิ์ต่อสมองและระบบประสาท ไม่ใช่ในทางการแพทย์โดยตรง และไม่จัดเป็นยาที่ได้รับอนุญาตให้ใช้รักษาโรค แต่อาจพบในผลิตภัณฑ์เสริมอาหารหรือสารออกฤทธิ์ประเภทใหม่ (New Psychoactive Substances) ที่มีการใช้ในทางที่ผิด จึงต้องใช้ด้วยความระมัดระวังและอยู่ภายใต้การควบคุมของหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง