สารเคมีนี้ถูกใช้หลักๆ ในสาขาอิเล็กทรอนิกส์อินทรีย์ โดยเฉพาะในการพัฒนาโฟโตโวลตาอิกอินทรีย์ (OPVs) และทรานซิสเตอร์สนามอิทธิพลอินทรีย์ (OFETs) โครงสร้างของมันซึ่งประกอบด้วยหน่วย thiophene และ benzothiadiazole ที่คอนจูเกต ทำให้เป็นผู้สมัครที่ยอดเยี่ยมสำหรับใช้เป็นวัสดุรับอิเล็กตรอนในเซลล์แสงอาทิตย์แบบ bulk heterojunction การรวมอะตอมฟลูออรีนเข้าไปช่วยเสริมคุณสมบัติดึงอิเล็กตรอน ทำให้ประสิทธิภาพของการแยกประจุและการขนส่งประจุในอุปกรณ์เหล่านั้นดีขึ้น นอกจากนี้ ความสามารถในการละลายในตัวทำละลายอินทรีย์ เนื่องจากโซ่ข้าง hexyl ยังช่วยอำนวยความสะดวกในการแปรรูปแบบละลาย ซึ่งเป็นสิ่งสำคัญสำหรับการผลิตส่วนประกอบอิเล็กทรอนิกส์ที่ยืดหยุ่นและมีน้ำหนักเบา สารประกอบนี้มีส่วนช่วยในการพัฒนาเทคโนโลยีพลังงานยั่งยืน โดยช่วยให้สามารถผลิตเซลล์แสงอาทิตย์อินทรีย์ที่มีต้นทุนต่ำและมีประสิทธิภาพสูง