สารนี้ถูกพัฒนาขึ้นเป็นตัวยับยั้งเชื้อแบคทีเรีย โดยเฉพาะเชื้อที่ดื้อยาตระกูลมาโครไลด์ ซึ่งพบได้บ่อยในเชื้อ Staphylococcus aureus ที่ดื้อยา (MRSA) และเชื้อ Streptococcus pneumoniae ที่มีความต้านทานสูง โครงสร้างของสารช่วยให้สามารถผ่านเยื่อหุ้มเซลล์ของแบคทีเรียได้ดี และยับยั้งการสังเคราะห์โปรตีนที่ไรโบโซมได้อย่างมีประสิทธิภาพ เนื่องจากมีการดัดแปลงโครงสร้างจากอะซิโธรมัยซิน สารนี้จึงมีศักยภาพในการใช้รักษาการติดเชื้อระบบทางเดินหายใจ ผิวหนัง และเนื้อเยื่ออ่อนที่ไม่ตอบสนองต่อยาปฏิชีวนชนิดเดิม โดยเฉพาะในผู้ป่วยที่มีภาวะติดเชื้อซ้ำซ้อนหรือติดเชื้อในโรงพยาบาล (hospital-acquired infections) นอกจากนี้ สารนี้ยังอยู่ระหว่างการวิจัยเพื่อประเมินความปลอดภัย และความสามารถในการดูดซึมเมื่อให้ทางปากหรือทางหลอดเลือด ซึ่งอาจนำไปสู่การพัฒนาเป็นยาใหม่สำหรับการรักษาการติดเชื้อที่ดื้อยาในอนาคต