ใช้ในงานวิจัยทางชีวเคมีเป็นหลัก โดยเฉพาะในการศึกษาเกี่ยวกับตัวรับสารสื่อประสาท เช่น ตัวรับเซโรโทนิน (5-HT receptors) และตัวรับโดพามีน เนื่องจากโครงสร้างของสารมีลักษณะคล้ายสารออกฤทธิ์ต่อระบบประสาทส่วนกลาง จึงมีศักยภาพในการพัฒนาเป็นสารตั้งต้นสำหรับยารักษาโรคทางจิตเวช เช่น ภาวะซึมเศร้า วิตกกังวล หรือโรคจิต บางงานวิจัยยังสำรวจบทบาทของสารนี้ในการยับยั้งการทำงานของช่องไอออนหรือเอนไซม์เฉพาะที่เกี่ยวข้องกับการอักเสบและโรคประสาทเสื่อม อย่างไรก็ตาม ยังอยู่ในขั้นตอนการศึกษาในห้องปฏิบัติการ และยังไม่มีการใช้ในทางคลินิก