อิมพีเรทอรินมีการศึกษาและใช้งานอย่างกว้างขวางในด้านเภสัชวิทยา โดยเฉพาะในยาแผนโบราณและการวิจัยยาสมัยใหม่ มีฤทธิ์ต้านการอักเสบอย่างมีนัยสำคัญ ช่วยในการพัฒนาการรักษาโรคอักเสบ เช่น โรครูมาตอยด์และหอบหืด สารนี้ยังแสดงฤทธิ์ปกป้องเซลล์ประสาท สนับสนุนการใช้ในการจัดการโรคเสื่อมถอยของระบบประสาท เช่น โรคอัลไซเมอร์และโรคพาร์กินสัน

อิมพีเรทอรินมีฤทธิ์ต้านชัก แสดงถึงบทบาทในการรักษาโรคลมชัก ในงานวิจัยมะเร็ง อิมพีเรทอรินเหนี่ยวนำการตายของเซลล์ (apoptosis) และยับยั้งการเพิ่มจำนวนของเซลล์มะเร็งในสายพันธุ์ต่างๆ รวมถึงมะเร็งเต้านม ตับ และลำไส้ใหญ่ ชี้ให้เห็นศักยภาพเป็นสารต้านมะเร็ง

นอกจากนี้ อิมพีเรทอรินมีฤทธิ์ต้านจุลินทรีย์และต้านเชื้อรา มีประโยชน์ในการต่อสู้กับเชื้อดื้อยา ทำหน้าที่เป็นสารช่วยให้ไวต่อแสงในโฟโตไดนามิกเทอราพี เพิ่มประสิทธิภาพการรักษาด้วยแสงสำหรับภาวะผิวหนังและมะเร็งบางชนิด ความสามารถในการปรับกิจกรรมเอนไซม์ โดยเฉพาะไซโตโครม P450 มีผลต่อการเผาผลาญยาและพิจารณาในการศึกษาการโต้ตอบของยา มีการศึกษาฤทธิ์ต้านไวรัสบางชนิดด้วย ทำให้มีศักยภาพในการพัฒนายาและผลิตภัณฑ์เครื่องสำอาง