เดลตาทาซีนใช้หลักๆ ในงานวิจัยเพื่อคุณสมบัติป้องกันเซลล์ประสาทที่อาจเป็นไปได้ มันแสดงกิจกรรมในการปรับเปลี่ยนช่องไอออนในเซลล์ประสาท ซึ่งอาจมีส่วนในการลดพิษต่อเซลล์ประสาทจากการกระตุ้นมากเกินไป (neuronal excitotoxicity) ทำให้เป็นสารที่น่าสนใจในการศึกษาความผิดปกติทางระบบประสาทเสื่อม เช่น โรคอัลไซเมอร์และโรคพาร์กินสัน

นอกจากนี้ ยังมีการวิจัยเกี่ยวกับผลต้านการอักเสบในเนื้อเยื่อระบบประสาทส่วนกลาง ชี้ให้เห็นถึงการประยุกต์ใช้ที่เป็นไปได้ในการจัดการการอักเสบทางระบบประสาท เนื่องจากความสามารถในการข้ามกำแพงเลือด-สมองได้อย่างมีประสิทธิภาพ เดลตาทาซีนจึงเป็นเครื่องมือที่มีค่าในการศึกษาก่อนคลินิกเพื่อพัฒนายาใหม่ที่ออกฤทธิ์ต่อระบบประสาทส่วนกลาง

เพิ่มเติม มันถูกสำรวจสำหรับศักยภาพในการลดความเจ็บปวด โดยเฉพาะในโมเดลของอาการปวดเรื้อรัง ซึ่งดูเหมือนจะรบกวนการส่งสัญญาณความเจ็บปวดโดยไม่มีผลข้างเคียงทำให้ง่วงหลับที่สำคัญ ความเลือกสรรและความแรงทำให้เหมาะสำหรับใช้ในโพรบเภสัชวิทยาและการตรวจสอบเป้าหมาย