ใช้ในงานวิจัยด้านเภสัชกรรมเป็นสารตั้งต้นในการสังเคราะห์สารประกอบที่มีศักยภาพต่อระบบประสาทส่วนกลาง โดยเฉพาะในการพัฒนายาที่เกี่ยวข้องกับการรักษาโรคทางจิตเวช เช่น ภาวะซึมเศร้า วิตกกังวล หรือความผิดปกติของการรับรู้ สารนี้สามารถปรับเปลี่ยนโครงสร้างได้เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพและความจำเพาะต่อตัวรับในสมอง เช่น ตัวรับโดพามีนหรือเซโรโทนิน จึงมีความสำคัญในขั้นตอนการค้นหายาต้นแบบ นอกจากนี้ยังใช้ในการศึกษาโครงสร้าง-กิจกรรมสัมพันธ์ (SAR) เพื่อเข้าใจบทบาทของหมู่ฟลูออรีนและโครงสร้างไซคลิกต่อฤทธิ์ทางชีวภาพ