ทารานาบันต์ โดยเฉพาะสเตอริโอไอโซเมอร์ (1R,2R) ถูกศึกษาหลักในฐานะตัวยับยั้งแบบผกผัน (inverse agonist) ที่มีศักยภาพสูงและเลือกสรรต่อตัวรับ cannabinoid-1 (CB1) การประยุกต์ใช้หลักอยู่ในสาขาการจัดการน้ำหนักและการรักษาโรคอ้วน โดยการยับยั้งตัวรับ CB1 มันมุ่งหมายเพื่อลดความอยากอาหารและการรับประทานอาหาร ส่งเสริมการลดน้ำหนักในบุคคลที่มีภาวะอ้วน การทดลองทางคลินิกสำรวจประสิทธิภาพของมันในการช่วยให้ผู้ป่วยบรรลุการลดน้ำหนักอย่างมีนัยสำคัญเมื่อรวมกับการเปลี่ยนแปลงวิถีชีวิต อย่างไรก็ตาม การพัฒนาถูกยกเลิกเนื่องจากผลข้างเคียงทางจิตเวชที่ไม่พึงประสงค์ รวมถึงความวิตกกังวลและภาวะซึมเศร้า ซึ่งมีน้ำหนักมากกว่าประโยชน์ที่อาจเกิดขึ้น แม้จะถูกยกเลิก การวิจัยเกี่ยวกับทารานาบันต์ยังมีส่วนช่วยในการทำความเข้าใจระบบเอ็นโดแคนนาบินอยด์และบทบาทของมันในเมแทบอลิซึมและการควบคุมความอยากอาหารได้ดีขึ้น