สาร PLX-4720 เป็นสารยับยั้งที่ออกแบบมาเพื่อเลียนแบบฤทธิ์ของยาไวมูราฟีเนียบ (vemurafenib) ซึ่งใช้ในการรักษาโรคมะเร็งผิวหนังชนิดเมลานมาที่มีการกลายพันธุ์ของยีน BRAF โดยเฉพาะอย่างยิ่งการกลายพันธุ์ที่ตำแหน่ง V600E สารนี้จึงถูกใช้เป็นเครื่องมือในการวิจัยเพื่อศึกษาเส้นทางสัญญาณของโปรตีน BRAF และผลกระทบต่อการเจริญเติบโตของเซลล์มะเร็ง ในงานวิจัย สาร PLX-4720 ช่วยให้เข้าใจกลไกการดื้อยา และการตอบสนองของเซลล์มะเร็งต่อการรักษาด้วยสารยับยั้ง BRAF นอกจากนี้ยังใช้ในการศึกษาร่วมกับสารยับยั้นเส้นทางอื่น ๆ เช่น MEK หรือ ERK เพื่อประเมินประสิทธิภาพของการรักษาแบบร่วม (combination therapy) ซึ่งมีเป้าหมายเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพและลดการดื้อยา โดยรวม สาร PLX-4720 มีบทบาทสำคัญในงานวิจัยด้านชีววิทยามะเร็ง โดยเฉพาะในการพัฒนายุทธศาสตร์การรักษาที่แม่นยำและเฉพาะเจาะจงต่อการกลายพันธุ์ของยีนในเซลล์มะเร็ง