ใช้ในงานวิจัยทางชีววิทยาเพื่อศึกษาบทบาทของโปรตีนคินาสซี (PKC) โดยเป็นสารยับยั้งที่ไม่ขึ้นกับโฟร์โบล (non-competitive with phorbol) และมีฤทธิ์เฉพาะเจาะจงต่อไอโซฟอร์มบางชนิดของ PKC เช่น PKCα, β, γ และ δ ช่วยในการทำความเข้าใจกลไกการส่งสัญญาณภายในเซลล์ที่เกี่ยวข้องกับการอักเสบ การแบ่งเซลล์ และการตายของเซลล์ นิยมใช้ในแบบจำลองเซลล์เพื่อศึกษาโรคต่างๆ เช่น มะเร็ง เบาหวาน และโรคระบบประสาท โดยไม่รบกวนการทำงานของโปรตีนคินาสชนิดอื่นมากนัก ทำให้เป็นเครื่องมือที่มีประโยชน์ในการแยกแยะหน้าที่ของ PKC ในเส้นทางสัญญาณต่างๆ