ใช้ในงานวิจัยด้านชีววิทยาและเภสัชกรรม โดยเฉพาะในการศึกษาคุณสมบัติต้านอนุมูลอิสระ และฤทธิ์ต้านการอักเสบ พบว่าสารนี้มีศักยภาพในการป้องกันความเสียหายของเซลล์จากความเครียดออกซิเดทีฟ ซึ่งอาจเกี่ยวข้องกับการพัฒนาโรคเรื้อรัง เช่น โรคเบาหวาน โรคหัวใจ และโรคมะเร็ง ยังมีการศึกษาเพื่อประเมินบทบาทในการยับยั้งการทำงานของเอนไซม์บางชนิดที่เกี่ยวข้องกับการอักเสบ เช่น ไซโคลออกซิเจเนสและลิโพออกซิเจเนส จึงมีความน่าสนใจในการนำไปพัฒนาเป็นสารออกฤทธิ์ในผลิตภัณฑ์สุขภาพหรือยารักษาโรคในอนาคต