Sotirimod ใช้หลักในการวิจัยด้านภูมิคุ้มกันวิทยาและโรคภูมิต้านทานตัวเอง โดยทำหน้าที่เป็นตัวปรับเลือกสรรของตัวรับ sphingosine 1-phosphate receptor 1 (S1P1) ซึ่งมีบทบาทสำคัญในการควบคุมการเคลื่อนไหวของเซลล์ภูมิคุ้มกัน โดยการกำหนดเป้าหมายตัวรับนี้ Sotirimod ช่วยควบคุมการเคลื่อนที่ของเซลล์ลิมโฟไซต์ ลดการแทรกซึมเข้าสู่เนื้อเยื่อ กลไกนี้มีประโยชน์โดยเฉพาะในการจัดการภาวะเช่น โรคสมองเสื่อมหลายจุด (multiple sclerosis) ซึ่งเซลล์ภูมิคุ้มกันโจมตีระบบประสาท นอกจากนี้ Sotirimod ยังถูกศึกษาสำหรับศักยภาพในการรักษาโรคภูมิต้านทานตัวเองอื่นๆ เช่น ลูปัสและโรคข้ออักเสบรูมาตอยด์ โดยการปรับการตอบสนองภูมิคุ้มกันและป้องกันความเสียหายของเนื้อเยื่อ ความสามารถในการปรับแต่งกิจกรรมภูมิคุ้มกันโดยไม่ระงับอย่างกว้างขวางทำให้เป็นผู้สมัครที่มีแนวโน้มสำหรับกลยุทธ์การรักษาแบบกำหนดเป้าหมาย