DMOG ถูกใช้เป็นสารยับยั้งเอนไซม์กลุ่มโปรลิล ไฮดรอกซิเลส (prolyl hydroxylase) ซึ่งมีบทบาทสำคัญในการควบคุมโปรตีน HIF-1α (Hypoxia-Inducible Factor) ทำให้ HIF-1α คงตัวและทำงานได้ในสภาวะออกซิเจนปกติ จึงถูกนำมาใช้ในการศึกษาเกี่ยวกับภาวะขาดออกซิเจนจำลอง (hypoxia mimicry) ในงานวิจัยด้านชีววิทยาเซลล์และชีวเคมี ในงานวิจัยเกี่ยวกับการซ่อมแซมเนื้อเยื่อและการสร้างหลอดเลือดใหม่ (angiogenesis) DMOG ช่วยส่งเสริมการสร้างหลอดเลือดโดยกระตุ้นการแสดงออกของยีนที่เกี่ยวข้องกับการสร้างหลอดเลือด เช่น VEGF ทำให้มีศักยภาพในการประยุกต์ใช้ในการรักษาโรคที่เกี่ยวข้องกับการไหลเวียนเลือด เช่น โรคหลอดเลือดหัวใจตีบ หรือภาวะขาดเลือดในอวัยวะต่าง ๆ นอกจากนี้ DMOG ยังถูกศึกษาในด้านการรักษาแผลเรื้อรัง โดยเฉพาะในผู้ป่วยเบาหวาน เนื่องจากช่วยเพิ่มการสร้างหลอดเลือดและการซ่อมแซมเนื้อเยื่อในบริเวณที่มีการไหลเวียนเลือดต่ำ ในงานวิจัยด้านระบบประสาท DMOG แสดงศักยภาพในการป้องกันเซลล์ประสาทจากความเสียหายในภาวะขาดออกซิเจนหรือการบาดเจ็บ เช่น หลังจากภาวะเส้นเลือดสมองตีบ จึงเป็นที่สนใจในการพัฒนาเป็นยาสำหรับโรคทางระบบประสาท โดยรวม DMOG เป็นเครื่องมือสำคัญในงานวิจัยทางชีวการแพทย์ โดยเฉพาะในการศึกษาเส้นทางสัญญาณที่เกี่ยวข้องกับภาวะขาดออกซิเจน และมีศักยภาพในการพัฒนาสู่การประยุกต์ใช้ทางคลินิกในอนาคต