สารนี้ถูกพัฒนาขึ้นเป็นหลักในฐานะสารตั้งต้นหรือสารกลางในการสังเคราะห์ยา โดยเฉพาะในกลุ่มยาที่เกี่ยวข้องกับระบบประสาทส่วนกลาง เนื่องจากโครงสร้างของมันมีลักษณะเป็นเบนโซไพรานที่มีหมู่อะมีน ซึ่งพบได้บ่อยในสารออกฤทธิ์ทางชีวภาพหลายชนิด โดยทั่วไป สารอนุพันธ์ของเบนโซไพรานที่มีหมู่อะมีน เช่น สารนี้ มักถูกนำไปใช้ในการวิจัยและพัฒนายาที่มีผลต่อตัวรับในสมอง เช่น ตัวรับเซโรโทนิน (5-HT receptors) หรือตัวรับนอร์อิพิเนฟริน ซึ่งเกี่ยวข้องกับภาวะซึมเศร้า ความวิตกกังวล หรือโรคทางจิตเวชอื่น ๆ นอกจากนี้ โครงสร้างที่มีศูนย์ไม่สมมาตร (เช่น ที่ตำแหน่ง R ที่คาร์บอน 4) ทำให้มันมีความสำคัญในด้านสเตอริโอเคมี เพราะรูปแบบสเตอริโอไอซอเมอร์แต่ละชนิดอาจมีฤทธิ์ทางชีวภาพที่แตกต่างกันอย่างมาก จึงเหมาะสำหรับการศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างโครงสร้างกับฤทธิ์ของยา (Structure-Activity Relationship: SAR) ในเชิงพาณิชย์ สารนี้อาจไม่ใช่สารที่ใช้โดยตรงเป็นยา แต่เป็นสารตั้งต้นสำคัญในการสร้างสารประกอบใหม่ที่มีศักยภาพในการรักษาโรคต่าง ๆ โดยเฉพาะในสาขาเภสัชกรรมที่ต้องการความเฉพาะเจาะจงสูง