ใช้ในงานวิจัยด้านเภสัชกรรมเป็นสารตั้งต้นในการพัฒนายาที่ออกฤทธิ์ต่อระบบประสาทส่วนกลาง โดยเฉพาะในการศึกษาเกี่ยวกับตัวรับสารสื่อประสาท เช่น ตัวรับเซโรโทนินและโดพามีน พบว่ามีศักยภาพในการนำไปพัฒนาเป็นยารักษาโรคทางจิตเวช เช่น โรคซึมเศร้า ความวิตกกังวล และโรคจิตเภท รวมถึงมีการใช้ในงานวิจัยเกี่ยวกับโรควิตกกังวลเรื้อรังและภาวะเครียดหลังเหตุการณ์สะเทือนใจ (PTSD) เนื่องจากโครงสร้างของสารสามารถปรับเปลี่ยนเพื่อเพิ่มความสามารถในการข้ามเกราะเลือดและสมอง ทำให้เหมาะสมกับการพัฒนายาที่ต้องออกฤทธิ์ในสมอง