ใช้ในงานวิจัยด้านเภสัชกรรมเป็นสารตั้งต้นสำคัญในการสังเคราะห์ตัวยับยั้งไคเนส โดยเฉพาะสำหรับการบำบัดมะเร็งแบบกำหนดเป้าหมาย ทำหน้าที่เป็นส่วนประกอบพื้นฐานในการพัฒนาตัวยับยั้งที่เลือกเฉพาะสำหรับโปรตีนไคเนสที่เกี่ยวข้องในเส้นทางการส่งสัญญาณของเซลล์ เช่น ในโปรแกรมค้นคว้ายา oncology โครงสร้างของมันช่วยให้สามารถปรับเปลี่ยนทางเคมีเพื่อเพิ่มความสามารถในการจับและความเลือกเฉพาะต่อเป้าหมายเอนไซม์ที่กำหนด นอกจากนี้ยังใช้ในการเตรียมโมเลกุลชีวภาพที่มีศักยภาพต้านไวรัสและต้านการอักเสบ ใช้อย่างแพร่หลายในเคมียารักษาโรคสำหรับการปรับปรุงโครงสร้างหลัก (scaffold optimization) ในขั้นตอนเริ่มต้นของการพัฒนายา