บิโตเปอร์ตินถูกศึกษาหลักสำหรับการประยุกต์ใช้ด้านการรักษาโรคทางจิตเวชและระบบประสาท มันทำหน้าที่เป็นตัวยับยั้งการดูดซึมไกลซีน โดยเล็งเป้าไปที่ตัวขนส่งไกลซีนชนิด 1 (GlyT1) ซึ่งมีบทบาทในการปรับการทำงานของตัวรับ NMDA ในสมอง กลไกนี้ทำให้มันเป็นผู้สมัครสำหรับการรักษาโรค เช่น โรคจิตเภท โดยเฉพาะในการจัดการอาการเชิงลบ เช่น การถอนตัวจากสังคมและความบกพร่องทางความรู้ความเข้าใจ การทดลองทางคลินิกได้สำรวจประสิทธิภาพของมันในการปรับปรุงอาการเหล่านี้ แม้ว่าผลลัพธ์จะผสมผสาน นอกจากนี้ การวิจัยยังได้ตรวจสอบศักยภาพของมันในการรักษาโรคอื่นๆ ที่เกี่ยวข้องกับความผิดปกติของระบบกลูตาเมท เช่น ภาวะซึมเศร้าและโรคความวิตกกังวล การประยุกต์ใช้นี้ยังคงอยู่ภายใต้การศึกษา โดยมีความพยายามอย่างต่อเนื่องเพื่อทำความเข้าใจศักยภาพทางรักษาให้ดียิ่งขึ้นและปรับปรุงการใช้ในสถานการณ์ทางคลินิก