MDL 105519 ถูกนำมาใช้หลักๆ ในการวิจัยทางประสาทวิทยาศาสตร์ เนื่องจากมีบทบาทเป็นตัวยับยั้งที่เลือกสรรและมีประสิทธิภาพสูงต่อจุดยึดเกลยซีนบนตัวรับ NMDA ทำให้เป็นเครื่องมือที่มีคุณค่าต่อการศึกษาการทำงานและการปรับเปลี่ยนของตัวรับ NMDA ซึ่งมีความสำคัญต่อการสร้างพลาสติกซินแนปติก การเรียนรู้ และความจำ นักวิจัยใช้สารนี้เพื่อสืบค้นกลไกที่อยู่เบื้องหลังโรคทางระบบประสาท เช่น โรคจิตเภท (schizophrenia) โรคลมชัก (epilepsy) และโรคเสื่อมถอยของระบบประสาท (neurodegenerative diseases) นอกจากนี้ ยังช่วยในการสำรวจศักยภาพทางรักษาของการกำหนดเป้าหมายจุดยึดเกลยซีนสำหรับการพัฒนายาในภาวะที่มีความผิดปกติของตัวรับ NMDA การประยุกต์ใช้ยังขยายไปถึงการทำความเข้าใจความเป็นพิษจากกระตุ้นเกิน (excitotoxicity) และการป้องกันทางประสาท (neuroprotection) โดยให้ข้อมูลเชิงลึกเกี่ยวกับการตอบสนองของเซลล์ต่อการบาดเจ็บหรือความเครียดในระบบประสาทส่วนกลาง