ใช้ในงานวิจัยด้านชีวโมเลกุลและเภสัชกรรมเป็นหลัก โดยทำหน้าที่เป็นตัวเชื่อม (linker) ที่มีความยืดหยุ่นสูงในกระบวนการสร้างสารประกอบเชิงซ้อน เช่น การต่อโปรตีนหรือเปปไทด์กับโมเลกุลขนาดเล็ก เพื่อเพิ่มความละลายน้ำและลดการถูกกำจัดออกจากกระแสเลือดอย่างรวดเร็ว นิยมใช้ในระบบส่งยาแบบเจาะจง (targeted drug delivery) และการพัฒนาแอนติบอดี-ยา คอนจูเกต (antibody-drug conjugates) นอกจากนี้ยังใช้ในการปรับปรุงคุณสมบัติของวัสดุชีวภาพ เช่น ผิวเคลือบของอุปกรณ์ทางการแพทย์ เพื่อลดการเกาะติดของโปรตีนและเซลล์ที่ไม่ต้องการ