ฟลูร็อกซีน (2,2,2-ไตรฟลูออโรเอทิล วินิล อีเทอร์) ถูกใช้เป็นสารระงับความรู้สึกทางเดินหายใจในการผ่าตัด โดยเฉพาะในช่วงทศวรรษ 1950 และ 1960 มันมีคุณสมบัติที่ทำให้ผู้ป่วยไม่รู้สึกตัวอย่างรวดเร็ว และฟื้นตัวเร็วหลังการผ่าตัด อย่างไรก็ตาม เนื่องจากมีข้อเสียบางประการ เช่น ความเสี่ยงในการเกิดภาวะแทรกซ้อนและความไม่เสถียรทางเคมี ทำให้การใช้ฟลูร็อกซีนถูกแทนที่ด้วยสารระงับความรู้สึกอื่นที่มีประสิทธิภาพและปลอดภัยมากกว่าในปัจจุบัน