เคมีภัณฑ์นี้ถูกนำมาใช้หลักๆ ในสาขาอิเล็กทรอนิกส์อินทรีย์ เนื่องจากคุณสมบัติทางโฟโตฟิสิกส์ที่เป็นเอกลักษณ์ มักถูกใช้ในการพัฒนาไดโอดเรืองแสงอินทรีย์ (OLEDs) และอุปกรณ์โฟโตโวลตาอิกอินทรีย์ (OPV) ซึ่งความสามารถในการดูดซับและปล่อยแสงอย่างมีประสิทธิภาพได้รับการชื่นชมอย่างสูง โครงสร้างของสารช่วยให้มีการเคลื่อนที่ของประจุที่สำคัญ ทำให้เหมาะสำหรับใช้ในทรานซิสเตอร์ฟิล์มบางและส่วนประกอบอิเล็กทรอนิกส์อื่นๆ นอกจากนี้ ความเสถียรภายใต้สภาวะแวดล้อมต่างๆ ทำให้เป็นตัวเลือกที่เชื่อถือได้สำหรับการใช้งานระยะยาวในหน้าจออิเล็กทรอนิกส์และเซลล์แสงอาทิตย์ นักวิจัยยังสำรวจศักยภาพของมันในวัสดุขั้นสูงสำหรับเซ็นเซอร์และอุปกรณ์โอปโตอิเล็กทรอนิกส์ โดยใช้ประโยชน์จากพฤติกรรมตอบสนองต่อแสงและสิ่งกระตุ้นทางไฟฟ้า