ไอแวคตินเป็นที่รู้จักหลักในบทบาทของการวิจัยและพัฒนาการรักษาโรคต่างๆ โดยเฉพาะโรคที่เกี่ยวข้องกับการพับตัวผิดปกติและการรวมตัวของโปรตีน มีการศึกษาถึงศักยภาพในการยับยั้งการรวมตัวของเปปไทด์อะไมลอยด์-เบต้า ซึ่งเกี่ยวข้องกับการเกิดโรคอัลไซเมอร์ โดยการป้องกันการก่อตัวของคราบอะไมลอยด์ที่เป็นพิษ ไอแวคตินนำเสนอทางเลือกที่น่าสนใจสำหรับการแทรกแซงทางบำบัดในโรคเสื่อมถอยของระบบประสาท นอกจากนี้ การประยุกต์ใช้ยังขยายไปยังการศึกษาพยาธิสภาพโปรตีนพับผิดในโรคอื่นๆ เช่น พาร์กินสันและฮันติงตัน ซึ่งช่วยให้นักวิจัยเข้าใจกลไกการรวมตัวของโปรตีนและระบุเป้าหมายยาใหม่ นอกเหนือจากการวิจัยโรคเสื่อมถอย ไอแวคตินยังถูกสำรวจในงานศึกษามะเร็ง ซึ่งอาจมีอิทธิพลต่อเส้นทางเซลล์ที่เกี่ยวข้องกับการเจริญเติบโตและการรอดชีวิตของเนื้องอก รวมถึงการควบคุมวงจรชีวิตเซลล์และการตายของเซลล์แบบโปรแกรม (apoptosis) ความหลากหลายในการปรับเปลี่ยนกระบวนการทางชีวภาพทำให้เป็นเครื่องมือที่มีคุณค่าในวิทยาศาสตร์พื้นฐานและการค้นพบยา