ใช้ในงานวิจัยด้านชีวเคมีเป็นหลัก โดยเฉพาะในการศึกษาคุณสมบัติของสารต้านอนุมูลอิสระ เนื่องจากโครงสร้างมีหมู่ฟีนอลิก (phenolic) ที่สามารถจับกับอนุมูลอิสระได้ จึงมีศักยภาพในการพัฒนาเป็นสารออกฤทธิ์ทางชีวภาพ เช่น ฤทธิ์ต้านการอักเสบ และฤทธิ์ป้องกันความเสียหายของเซลล์จากความเครียดออกซิเดทีฟ นอกจากนี้ สารนี้ยังถูกใช้เป็นสารตั้งต้นในการสังเคราะห์สารอนุพันธ์ของคูมาริน เพื่อคัดกรองกิจกรรมทางเภสัชวิทยา เช่น การยับยั้งการทำงานของเอนไซม์บางชนิด รวมถึงการศึกษาเชิงโครงสร้าง-กิจกรรม (SAR) เพื่อออกแบบยาใหม่ ในบางกรณี อาจนำไปใช้ในระบบตรวจวัดทางเคมี เช่น การพัฒนาเซนเซอร์ที่ไวต่อโลหะหนัก เนื่องจากหมู่ไฮดรอกซิลและออกซิเจนในริงสามารถทำหน้าที่เป็นไซต์จับกับไอออนโลหะได้