ใช้ในงานวิจัยด้านเภสัชกรรมเป็นหลัก โดยเฉพาะในการพัฒนายาที่ต้องการควบคุมการปลดปล่อยยาในร่างกาย เนื่องจากโครงสร้างที่มีหมู่คาร์บอกซีและฟอร์มิลออกซี ทำให้สามารถดัดแปลงเป็นอนุพันธ์ที่ละลายน้ำได้ดีขึ้น หรือใช้ในการสร้างโปรดรอร์ก (prodrug) ที่ปลดปล่อยเดกซาเมทาโซนออกมาอย่างช้าๆ ในสภาวะเฉพาะของร่างกาย เช่น ภายในเนื้อเยื่ออักเสบหรือเนื้องอก

นอกจากนี้ ยังใช้เป็นสารตั้งต้นในการสังเคราะห์อนุพันธ์ของสเตียรอยด์ที่มีฤทธิ์ต้านการอักเสบสูงขึ้น หรือมีผลข้างเคียงน้อยลง โดยเฉพาะในงานพัฒนายาสำหรับรักษาโรคเรื้อรัง เช่น โรคข้ออักเสบ โรคผิวหนังอักเสบ หรือโรคภูมิคุ้มกันทำงานผิดปกติ

ในบางกรณี ถูกใช้ร่วมกับระบบนำส่งยาแบบนาโน (nanocarrier) เพื่อเพิ่มการสะสมของยาในเป้าหมายเฉพาะ ช่วยเพิ่มประสิทธิภาพการรักษาและลดผลเสียต่ออวัยวะอื่นๆ นอกจากนี้ ยังใช้ในการพัฒนาอิมมูโนแอสเซย์ (immunoassay) และการศึกษาการจับตัวกับตัวรับ (receptor binding studies) เนื่องจากโครงสร้างที่คล้ายกับเดกซาเมทาโซนที่ออกฤทธิ์