ใช้ในอุตสาหกรรมยางและพลาสติกเป็นหลัก โดยทำหน้าที่เป็นสารเชื่อมต่อ (coupling agent) หรือสารปรับปรุงสมบัติระหว่างพื้นผิวของวัสดุต่างชนิดกัน เช่น ใช้เพิ่มการยึดติดระหว่างยางกับเส้นใยหรือสารเติมแต่ง เช่น คาร์บอนแบล็คหรือซิลิกา นิยมใช้ในกระบวนการผลิตยางสังเคราะห์ที่ต้องการความทนทานต่อแรงฉีกขาดและการสึกหรอสูง เช่น ยางล้อรถ หรือชิ้นส่วนยางในอุตสาหกรรมยานยนต์ ช่วยเพิ่มความเข้ากันได้ของโพลีเมอร์กับสารเติมแต่ง ทำให้โครงสร้างยางมีความสม่ำเสมอและมีสมบัติทางกลดีขึ้น นอกจากนี้ยังใช้ในสูตรของกาวและสารเคลือบต่าง ๆ ที่ต้องการการยึดติดดีบนพื้นผิวที่เป็นโพลีเมอร์ยาง หรือในระบบผสมของพลาสติกกับยาง (polymer blends) เพื่อปรับปรุงความเข้ากันได้และเสถียรภาพของวัสดุผสม