โบฮีมินถูกใช้หลักๆ ในงานวิจัยทางวิทยาศาสตร์ในฐานะตัวยับยั้งที่แรงและเลือกสรรต่อไซคลิน-ดีเพนเดนต์ ไคเนส (CDKs) โดยเฉพาะ CDK2 และ CDK5 ความสามารถในการยับยั้งไคเนสเหล่านี้ทำให้เป็นเครื่องมือที่มีคุณค่าในการศึกษาการควบคุมวงจรเซลล์และกลไกการเพิ่มจำนวนเซลล์ นักวิจัยมักใช้โบฮีมินเพื่อตรวจสอบผลกระทบต่อเซลล์มะเร็ง เนื่องจากการยับยั้ง CDK สามารถนำไปสู่การหยุดวงจรเซลล์และการตายของเซลล์แบบอะพอพโทซิส ซึ่งให้ข้อมูลเชิงลึกสำหรับการพัฒนาการรักษามะเร็ง นอกจากนี้ ยังใช้ในการศึกษาที่เกี่ยวข้องกับโรคเสื่อมถอยของระบบประสาท ซึ่งการควบคุม CDK5 ที่ผิดปกติมีส่วนเกี่ยวข้อง บทบาทของโบฮีมินในด้านเหล่านี้ช่วยเสริมความเข้าใจในเส้นทางของโรคและสนับสนุนการพัฒนากลยุทธ์การรักษาที่มุ่งเป้าเฉพาะ