ใช้ในงานวิจัยด้านชีวเคมีและเภสัชวิทยาเป็นหลัก โดยเฉพาะในการศึกษากระบวนการเผาผลาญกลูโคสในเซลล์ เนื่องจากสารนี้สามารถเข้าไปแทนที่กลูโคสในเส้นทางการเผาผลาญได้ แต่ไม่สามารถถูกแปรสภาพต่อไปได้ ทำให้กระบวนการผลิตพลังงานในเซลล์หยุดชะงัก จึงถูกใช้เป็นเครื่องมือในการยับยั้งการหายใจของเซลล์หรือการสร้างพลังงานจากกลูโคส นอกจากนี้ยังถูกนำมาใช้ในการศึกษาเกี่ยวกับการดูดซึมกลูโคสในเซลล์มะเร็ง เนื่องจากเซลล์มะเร็งมีการใช้กลูโคสมากกว่าเซลล์ปกติ สารนี้จึงช่วยให้เข้าใจกลไกการใช้พลังงานของเซลล์มะเร็งได้ดีขึ้น และอาจนำไปสู่การพัฒนาวิธีการรักษาในอนาคต ยังไม่มีการใช้ในทางคลินิกหรือการผลิตยาโดยตรง เนื่องจากมีพิษต่อเซลล์ และไม่สามารถเลือกทำลายเฉพาะเซลล์เป้าหมายได้ จึงจำกัดการใช้งานอยู่ในห้องปฏิบัติการวิจัยเป็นหลัก