สารนี้ถูกพัฒนาขึ้นเป็นหลักในฐานะสารต้านอนุมูลอิสระและสารต้านการอักเสบ โดยมีศักยภาพในการใช้ในงานวิจัยด้านเภสัชกรรม โดยเฉพาะในการศึกษาเกี่ยวกับโรคเรื้อรังที่เกี่ยวข้องกับความเครียดจากออกซิเดชัน เช่น โรคเบาหวาน โรคประสาทเสื่อม และโรคมะเร็ง สารดังกล่าวแสดงฤทธิ์ยับยั้งเอนไซม์ที่เกี่ยวข้องกับการอักเสบ เช่น ไซโคลออกซิเจนase (COX) และโลโพออกซิเจนase (LOX) ซึ่งช่วยลดการสร้างสารก่อการอักเสบในร่างกาย นอกจากนี้ยังมีการศึกษาในระดับเซลล์ที่แสดงว่าสามารถป้องกันความเสียหายของเซลล์จากอนุมูลอิสระได้อย่างมีประสิทธิภาพ เนื่องจากโครงสร้างที่มีความเสถียรและสามารถแทรกซึมเข้าสู่เซลล์ได้ดี ทำให้สารนี้เป็นตัวเลือกที่น่าสนใจในการพัฒนายาที่ต้องการออกฤทธิ์ภายในเซลล์ โดยเฉพาะในระบบประสาทส่วนกลาง อย่างไรก็ตาม ยังอยู่ในขั้นตอนการวิจัยและทดสอบในห้องปฏิบัติการ ยังไม่มีการใช้งานในเชิงคลินิก