SD-169 ถูกนำมาใช้หลักๆ ในสาขาการวิจัยทางการแพทย์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในการศึกษาการบำบัดรักษาโรคมะเร็ง โดยทำหน้าที่เป็นตัวยับยั้งที่กำหนดเป้าหมายไปยังเส้นทางเฉพาะที่เกี่ยวข้องกับการเพิ่มจำนวนเซลล์และการรอดชีวิตของเซลล์ นักวิจัยใช้ SD-169 เพื่อตรวจสอบศักยภาพในการรบกวนการเจริญเติบโตของเซลล์มะเร็ง โดยเฉพาะในกรณีที่การรักษาแบบดั้งเดิมมีประสิทธิภาพจำกัด การประยุกต์ใช้ขยายไปสู่การศึกษาก่อนคลินิก ซึ่งช่วยในการทำความเข้าใจกลไกโมเลกุลที่อยู่เบื้องหลังการพัฒนาและการลุกลามของเนื้องอก นอกจากนี้ SD-169 ยังถูกสำรวจสำหรับบทบาทในการบำบัดแบบผสม เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพของยาต้านมะเร็งที่มีอยู่ การใช้ในห้องปฏิบัติการช่วยสนับสนุนการพัฒนากลยุทธ์การรักษาใหม่ๆ ซึ่งให้ความหวังสำหรับการรักษาที่กำหนดเป้าหมายและมีประสิทธิภาพมากขึ้น