ใช้ในงานวิจัยด้านชีวเคมีเพื่อศึกษาฤทธิ์ต้านอนุมูลอิสระ เนื่องจากมีโครงสร้างฟีนอลิกที่สามารถจับกับอนุมูลอิสระได้ดี ช่วยลดความเสียหายของเซลล์จากความเครียดออกซิเดทีฟ นิยมใช้ในระบบทดลองในหลอดทดลอง (in vitro) เพื่อประเมินศักยภาพในการป้องกันโรคเรื้อรัง เช่น โรคหัวใจและโรคมะเร็ง นอกจากนี้ยังมีการศึกษาเกี่ยวกับฤทธิ์ต้านการอักเสบ โดยยับยั้งเอนไซม์ที่เกี่ยวข้องกับกระบวนการอักเสบ เช่น ไซโคลออกซีจีเนสและลิโพออกซีจีเนส อาจมีศักยภาพในการพัฒนาเป็นสารออกฤทธิ์ในผลิตภัณฑ์เสริมอาหารหรือเครื่องสำอางที่เน้นการปกป้องผิวจากมลภาวะและริ้วรอยก่อนวัย