ราโมพลานินใช้หลัก ๆ เป็นยาต้านแบคทีเรีย โดยเฉพาะอย่างยิ่งมีประสิทธิภาพต่อแบคทีเรียแกรมบวก รวมถึงสายพันธุ์ที่ดื้อยาหลายชนิด เช่น เอ็นเทอโรค็อกไคที่ดื้อต่อวานโคไมซิน (VRE) และสแตปฟิโลค็อกคัส ออเรอุสที่ดื้อต่อเมทซิลลิน (MRSA) มันทำงานโดยยับยั้งการสังเคราะห์ผนังเซลล์แบคทีเรีย โดยเฉพาะอย่างยิ่งการบล็อกการก่อตัวของเปปไทโดไกลแคนในขั้นตอนแรก ซึ่งนำไปสู่การตายของเซลล์

เนื่องจากกลไกการออกฤทธิ์และการดูดซึมเข้าสู่ระบบร่างกายที่จำกัดเมื่อรับประทาน ราโมพลานินกำลังถูกศึกษาสำหรับใช้ในการกำจัดเชื้อดื้อยาในทางเดินอาหารของผู้ป่วยที่พกพาเชื้อก่อโรคดื้อยา ช่วยป้องกันการแพร่กระจายของสิ่งมีชีวิตเหล่านี้ในสถานพยาบาล มันแสดงให้เห็นถึงความหวังในทดสอบทางคลินิกสำหรับการรักษาและป้องกันการติดเชื้อ Clostridioides difficile (CDI) โดยที่มันเล็งเป้าไปที่แบคทีเรียก่อโรคในขณะที่ถนอมส่วนใหญ่ของจุลินทรีย์ปกติในลำไส้

การดูดซึมทางปากที่ต่ำจำกัดการใช้ในระบบร่างกาย แต่ทำให้เหมาะสำหรับการใช้งานที่กำหนดเป้าหมายในทางเดินอาหาร ลดความเสี่ยงของผลข้างเคียงในระบบ การวิจัยยังคงดำเนินต่อไปในศักยภาพของมันในฐานะยาป้องกันในประชากรเสี่ยงสูงและเป็นส่วนหนึ่งของกลยุทธ์ควบคุมการติดเชื้อในสภาพแวดล้อมการดูแลสุขภาพ มักใช้ในรูปแบบยาเม็ดหรือผงสำหรับรับประทาน